به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه؛ حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد رئیس هئیت حمایت از کرسی های نظریه پردازی، نقد و نظر گفت: متاسفانه اهتمام جدی به نظریه پردازی وجود ندارد و هئیت حمایت از کرسی های نظریه پردازی هم نقش پسینی دارد یعنی باید نظریه در کشور تولید شده باشد تا نوبت به هیئت برسد و فرایند ممیزی و… را طی کند.

وی با بیان عدم تناسب میان تعداد محققان و نظریه ها افزود: با وجود شمار قابل توجه اعضای هیئت علمی در دانشگاه ها و فضلا در حوزه های علمیه در رشد و توسعه نظریه پردازی موفق نبودیم و ما علاوه برچند هزار نفر در حوزه ها،  فقط رقمی نزدیک هفتاد هزار نفر عضو هئیت علمی دانشگاه ها داریم اما شاید بتوان گفت در هر صد نفر و یا هر هزار نفر یکی هم اهتمام به نظریه پردازی نمی کند و یا موفق نمی شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با متعدد شمردن موانع و مشکلات پیش روی توسعه نظریه پردازی گفت: در نظریه پردازی مشکل اول این است که ظرفیت ملی دانشگاه ها وحوزه های ما در قلمرو نظریه پردازی به حد توقع نیستند و توقع از اصحاب حوزه و دانشگاه و نخبگان علمی کشور در حوزه نظریه پردازی برآورد نمی شود.

وی ادامه داد: مشکل دوم این است که در نظام حمایت که باید از نظریه ها و نقدهای نو موفق صورت پذیرد وقتی به دستگاه هایی که مسئول حمایت هستند ارجاع می دهیم که حمایت کنند تمکین نمی کند و دستورها و تصمیمات کرسی های نظریه پردازی را جدی تلقی نمی کند و در فرآیند برنامه ریزی قرار نمی دهند.

حجت الاسلام و المسلمین رشاد با اشاره به آن که کرسی حمایت از نظریه پردازی به لحاظ امکانات هم بسیار فقیراست تصریح کرد:ما نه ردیف بودجه داریم نه کمکهایی که به هیئت می شود در خور است و نه نیروی کافی اجرایی داریم که بتوانیم آنرا پیگیری کنیم، در نتیجه حمایت از نظریه ها و نقدهای جدید به دلیل فقدان امکانات درحد مناسب صورت نمی گیرد و مشکلات دیگری که احیانا در مسیر برگزاری کرسی ها و نظریه ها و حمایت از نظریه های دفاع موفق، انجام بگیرد کم نیست.

رئیس هئیت حمایت از کرسیهای نظریه پردازی ، نقد و نظر گفت: قطعا یکی از مهمترین مشکل ما این است که فضلای حوزوی و دانشگاهی انگیزه کافی و درخور تولید علم را ندارند و شماری از فضلا و دانشوران حوزوی و دانشگاهی گویی برای اجرای تکلیف و انجام وظیفه اداری کاری را انجام می دهند نه برای ذات علم و به انگیزه تولید وگسترش مرزهای معرفت که اگر دومی باشد محقق سر از پا نمی شناسد و شب و روز، بود و نبود امکانات به عنوان مانع قلمداد نمی شود.

وی در پایان سخنانش تصریح کرد: مسئله ما این است که اهل فضل ما اهل نظر و نظریه نیستند یک نوع تنبلی فکری بر جوامع علمی ما حاکم است که گویی بیشتر علاقه مند هستند که از تولیدات فکری دیگران بهره برداری کنند و ترجمه ها و کتابها را بخوانند و جایی که لازم می شود همان را ارائه کنند و نظرات غیر را عمدتا در بیرون مرزها از کتابها بگیرند و سر جلسه درس طرح کنند و اهتمام ندارند که به نقد بپردازند و بعد از نقد نظریه جدی مطرح کنند و همین موجب فقر مزمن در حوزه نظریه پردازی و تولید علم و معرفت در کشور شده است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی

انتهای پیام/