عادل پیغامی در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه کار رسانه خلق واقعیت است،‌اظهار کرد: اما همین خلق واقعیت حق و باطل دارد، لذا رسانه دارد خلق واقعیت می کند و همه رسانه ها این کار را می کنند اما زمانی که رسانه نتواند به واقعیت برسد قطعا رسانه نیست و تنها نیمی از رسانه محسوب می شود .

وی ادامه داد:‌ رسانه می تواند نهاد قدرت نباشد اما حتما دارد به یک نهاد قدرتی خدمت می دهد اما به نظر من در مورد کشورمان ایران و نظام انقلاب اسلامی رسانه ما نیازهای علوم انسانی کشور را برآورده نکرده است و انقلاب اسلامی ایران در حوزه علوم انسانی رسانه ندارد.

پیغامی تصریح کرد: اتفاقا اگر من بخواهم به رسانه و این میزی که پشت آن نشسته ام از آن منظر فکر کنم که اینجا گروه علمی دانشکده است و وارد بحث های تئوریک شوم درست نیست چراکه اینجا کلاس درس نیست و نقد من همین است که خیلی وقت ها صدا وسیما و از جمله زاویه فکر می کند اینجا کلاس درس است.

عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) افزود: ما دانشگاه را به لحاظ کرسی های آزاداندیشی و مناظرات و گفت وگوها بین اساتید را تایید می کنیم اما تقریبا در گروه های علمی به ندرت صحبت و دیالوگ برقرار می کنیم و معمولا بحث علمی جدی نمی کنیم و آنها را به صدا و سیما می کشیم.

وی گفت‌: امام(ره) فرمود صدا وسیما دانشگاه است، اما منظور به مفهوم عام بوده است ‌و در مفهوم خاص رسانه هایی چون صدا وسیما نمی تواند جای جلسات کرسی های آزاداندیشی بنشیند و ما مخاطبانی داریم که از ما انتظاراتی دارند و علوم انسانی نیازهایی دارد که باید به آنها بپردازیم.

پیغامی ادامه داد: رسانه ها معمولا این کارکرد را در همه جای دنیا دارند که شامل برقراری زبان مفاهمه میان گروه های مختلف و نه گروه های هم سطح است برای مثال اگر من به عنوان یک اقتصاددان با یک حقوقدان می خواهم مفاهمه کنم رسانه می تواند این کار را انجام دهد.

وی گفت:‌ در یک برنامه مثل زاویه فرهیختگان رشته های مختلف مخاطب اند،‌ اگر من و اساتید در دانشگاه مناظره کنیم مخاطبان ما زبان ما را بلدند اما الزاما همه مخاطبان ما فلسفه نمی دانند و لذا رسانه قبل از هرچیز خادم مخاطبان اش است یعنی اینکه مخاطب چه نیازی دارد.

عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) تصریح کرد: در رسانه و قاعدتا برنامه زاویه مجری انتخاب شده که خودش فرد دانشگاهی و پژوهشگر است و ایرادی هم ندارد که گزیده شده است،‌ ضمن اینکه اساسا وقتی من در مقابل یک دوربین صحبت می کنم بسیاری از محدودیت ها اعم از ادبی، اخلاقی و سیاسی را رعایت می کنم و این مهم حتی در میان رسانه های خصوصی وجود دارد در حالی که در دانشگاه چنین نیست.

 پیغامی عنوان کرد: رسانه ها به هرحال ابزار ایدئولوژیک جامعه خود بوده و ابزاری در دست قدرت سیاسی اند، ‌اما اگر رسانه ها پایبند به انسان دوستی و نوع دوستی هم باشند سعی می کنند در حل مشکل مردم و نخبگان کمک کنند به گونه ای که نخبه با رسانه اش ارتباط برقرار کند.

وی ادامه داد: برای مثال «برایان مگی» را داریم که می آید و با گفت وگوهای فلسفی پشت دوربین می ایستد و بحث فلسفی راه می اندازد وهرکسی که این برنامه را می بیند از افراد عادی است که برای نوع نگاه اش یک نوع بینش فلسفی را از برنامه می گیرد لذا این یک کارکرد است اما آیا ما در سانه ملی مان از آن قبیل گفت وگوها داریم و آیا مستند علمی به ویژه در حوزه علوم انسانی داریم؟

پیغامی تصریح کرد: واقعیت این است که‌ علوم انسانی حتی در رسانه ما اخبار ندارد، در دانشگاه آکسفورد دو سلول به هم می خورد زیرنویس اخبار می شود، اما ما مستند متناسب با رسانه و مدیای صدا وتصویر نداریم و میزگردی که ما برقرار می کنیم همان جلسه ای است که در گروه های علمی دانشگاه باهم داریم.