نقد و مناظره، نهمین کرسی آزاداندیشی پژوهشکده ادیان و مذاهب با عنوان «گذار فلسفه دینی به معیار بین‌الادیانی اندیشه پیشرفت و نظریه مدیریت قدرت» در دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار می‌شود.

نهمین کرسی آزاداندیشی پژوهشکده ادیان و مذاهب با عنوان «گذار فلسفه دینی به معیار بین‌الادیانی اندیشه پیشرفت و نظریه مدیریت قدرت» پنج‌شنبه ۶ اسفندماه، ساعت ۱۲:۴۵ با ارائه حجت الاسلام والمسلمین احمد آکوچکیان و نقد دکتر تقی آزاد ارمکی در سالن کنفرانس امام موسی صدر برگزار می‌شود.

خلاصه طرح مبحث:

سؤال از نسبت دین و فهم و راهبری تغییر، همچنان سؤال زنده و پرهیاهوی جهان امروز است. در روزگار معاصر و برای اولین بار در تاریخ بشر سه جریان بزرگ تمدنی به یکدیگر رسیده‌‌اند؛ یکی جریان تمدنی و بحران‌های درونی آن در جهان غرب که امروز به‌صورت نسخه راهبرنده، به هر قیمتی، به‌ویژه به جهان سوم صادر می‌شود؛ دوم، جریان‌‌های دوره معاصری جهان اسلام با میانداری قطب‌های گوناگون قدرت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و جنبش‌های هر از چندی در آن؛ و سوم، جریان تمدنی و بحران‌‌ها و لوازم آن در دوره معاصر ایرانی مصادف با ظهور انقلاب اسلامی با تاکید بر قرائت شیعی از اسلام و اندیشه حیات و اندیشه مدیریت تغییر و نضج آن در اقلیم‌های پیرامونی. مسئله مشترک، «کدامین الگو برای راهبری انسان، جامعه و تمدن پیش روی بشری»، است. پاسخ به این حجم عظیم سؤالات با این رویکرد، الزامات و اقتضائات خودویژه خویش را دارد.

سطح نظام مسائل پیش روی دین، بسیار وسیع‌تر و ژرف‌تر از رویکرد چونان کانتی، اشلایر ماخری، وبری و مینتزبرگی، از حوزه کاربردی آینده‌نگاری راهبردی، تا جامعه‌شناسی دین تا معرفت‌شناسی و در عمیق‌ترین سطح تا فلسفه دین را شامل است. در این برهه، گذار و رویکرد فلسفه دینی (با تأکید بر اصل انتظار استعلاءیی) به معیار بین‌الادیانی اندیشه پیشرفت و مدیریت قدرت، یک ضرورت ناگزیر برای همه ادیان انبیایی و حتی مکاتب نیمه الهیاتی ترقی خواه است.

در این‌ طرح نظر، کوشش‌ می‌شود الگوی‌ ساختاری نظری  ـ اقدامی و روش‌‌شناختی‌ تازه‌ای‌ در خصوص‌ رابطه‌ دین‌ با توسعه (پیشرفت و مدیریت قدرت)‌ پیشنهاد شود. خاستگاه این رویکرد، با بر حذری از غلط ‌اندازی خودخواسته یا ناخواسته اربابان قدرت به نام دین، بنیان متاپارادایمی (و به‌طور خاص معرفت‌‌شناختی‌ و روش‌‌شناختی) مدنیت معاصر دینی تلقی می‌شود. در مجموع‌ می‌توان‌ گفت جهت‌گیری‌ اصلی‌ این‌ نگره، دست‌یابی‌ دقیق‌تر به‌ الگوی‌ بررسی‌ و تحقیق‌ حضور دین در جهان جدید است. سطوح مطبّقِ از نظری به عملیِ تحلیل این نسبت با مفروض داشت نسبت پیشرونده و بازخورندی آن‌ها، به قرار زیر در نظام جامع مطالعات بین الأدیانی، در شش لایه پیشنهاد می‌شود:

۱ـ از سطح نگرش فلسفه دین: دین به مثابه نسبت امر متناهی با امر نامتناهی غایی و نظام انتظارات مبتنی بر آن.
۲ـ تا سطح بازخوانی معرفت‌شناخت اندیشه دینی به مثابه اندیشه دین‌شناخت پیشرفت و رهسپاری به نظریه دین‌شناخت پیشرفت، از مبانی پارادایمی تا الگوی نظام‌های مطلوب رشد.
۳ـ تا سطح تحلیل توصیفی جامعه‌شناختی دین با لحاظ رخدادهای عینیت جامعه مسلمانی در چند دهه اخیر در جهان معاصر اسلامی.
۴ـ تا سطح الگوی مدیریت توسعه‌ای دین در مقتضیات پایدار جامعه هدف.
۵ـ و تا سطح الگوی آینده‌نگار راهبری تحول در عینیت جامعه دینی.
۶ـ و تا سطح سازوکار گفتمانی پیشرفت با کانونیت تجربه هری.

نظام‌یابی سطوح یادشده در گروِ یک الگوی روش‌شناختی ـ سازوکاری پیش‌رونده ـ بازخورندی (در قالب یک قیاس عملی) است. جهان جدید برای گذار از بحران‌های بین‌‌تمدنی معاصر حاجتمند این منطق بین‌‌الأدیانی است. ظرفیت نظری، راهبرندگی توسعه‌ای، آینده‌نگاری، تداوم تمدنی و اگزیستانسیال ادیان و مکاتب داعیه‌ورز میانداری حیات پیش‌روی بشری، در این چارچوبه به تحلیل روشنتری می‌آید. نظر برگزیده، اینک پیشِ روست.

این نظر پس از بیان تفصیلی مسئله در دو فصل، در تبیین سطوح یاد شده شش‌گانه نسبت دین و توسعه و روش‌شناسی تحقق آن سامان یافته است.

علاقه مندان برای حضور در این نشست می توانند پنج‌شنبه ۶ اسفندماه، از ساعت ۱۲:۴۵ به دانشگاه ادیان و مذاهب، سالن کنفرانس امام موسی صدر مراجعه کنند.

انتهای پیام/